Babicz E., mgr. Kancelaria prawna

USTAWA z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. z dnia 5 maja 2010 r.) Art. 1.  W ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm. 2) ) wprowadza się następujące zmiany:   1)   w art. 7 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4)  ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.";   2)   w art. 13 w ust. 4 uchyla się pkt 1;   3)   w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1.  Ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu i aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju województw, planów zagospodarowania przestrzennego województw, planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego powiatu, strategii rozwoju gmin, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego.";   4)   w art. 19 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a.  W decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, decyzji...

UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 2 lipca 2009 r. w sprawie uczczenia 440-lecia Unii Lubelskiej (M.P. z dnia 7 lipca 2009 r.) 1 lipca 1569 roku doszło do zawarcia w Lublinie unii pomiędzy Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim, zwanej Unią Lubelską. W jej wyniku powstało federacyjne państwo określane odtąd Rzecząpospolitą Obojga Narodów. Rzeczpospolita Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego miała jednego władcę, który był wybierany wspólnie przez oba narody i koronowany na króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy. Powołano również wspólny Sejm składający się z izby poselskiej i senatu. Rzeczpospolita Obojga Narodów zobowiązała się prowadzić wspólną politykę obronną i zagraniczną, ponadto wprowadzono wspólną monetę. Zachowane zostały odrębne urzędy centralne, wojsko polskie i litewskie. Wprowadzono unifikację prawno-ustrojową. Dzięki aktowi Unii Lubelskiej, czyniącemu z Rzeczypospolitej państwo wielu narodów i kultur, nastąpił wzrost tolerancji oraz zintensyfikowany został rozwój gospodarczy obu państw. Unia Lubelska przetrwała 200 lat, do rozbiorów, i była pierwszą w czasach nowożytnych próbą regionalnej integracji w skali europejskiej. Jej znaczenie najlepiej oddają słowa Jana Pawła II: "Od Unii Lubelskiej do Europejskiej". Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie uczcić 440-lecie Unii Lubelskiej i podkreślić jej istotną rolę w historii Rzeczypospolitej i całej Europy.